Еңбек пен ел қызметін үйлестірген қария

Әрбір азаматтың өмір жолы – тұтас бір тарих. Бірі – туған жерінің топырағын еңбегімен нәрлендірсе, енді бірі – елдің іргесін бекітуге атсалысады. Ал кейбірі –екі бағытты үйлестіріп, еңбек жолына айналдырғандар. Осындай азаматтың бірі – Аманкелді ауылының тұрғыны Әбжан Оқасов.

Бұрынғы Калинин колхозында 1942 жылы дүниеге келген. Әбжан Оқасов отбасында 7 қыздан кейінгі жалғыз ер азамат. Әкесі мал шаруа­шылығымен айналысқан. Ес біл­гелі асқар тауының қасында қол­ға­быс етіп жүрген. Онжылдық білім алғаннан кейін колхозда комсомол бригадасы құрылып, ірі-қара бағуға бет бұрады. Екі жыл сиыр бағып, әкесінің жолын қуады.

– 1965 жылы отау құрдым. Бір жыл өтпестен әскер қата­рына шақырылып, Ресей Федерация­сының Ивановский облысы, Тиква қаласында Отан алдындағы борышымды өтедім. Әскерден келгеннен кейін құрылыс саласына араластым. Мал шаруашылығынан да алыс кетпедім. Отбасымызбен ірі қара бағуға бет бұрғанбыз. Ол кезде сиырды көбейтіп, сүтін, етін Үкіметке өткізетін едік. Қиындықты да көрдік, – дейді еңбек адамы.

Арада бірнеше жыл өткенде Әбжан Оқасовты жергілікті сайлау мамандары хатшы жұмысына ша­қы­рады. Мал бағып, ат үстінен түспеген азаматтың кеңсе жұмы­сына араласуында қызықты жағдайлар орын алғанын айтып өтті.

– Мен мектепте жақсы оқыдым. Содан болса керек, ауылдық әкім­дікке хатшы керек болды. Ол кезде институт бітіргендер аз болатын. Менде тек онжылдық білім. Бірақ жазуыма қарап 1971 жылы жұмысқа қабылдады. Ат үсті­нен түспей, қолым қалт ете қалса көкпарға кететін әдетім бар. Солай жұмыс барысына әлі дағдылана алмай жүрген кезім. Ол кезде асып-тасыған жұмыс та жоқ. Ара­сында басшының рұқсатынсыз көкпарға қатысып жүрдім. Оны бастық біліп, маған бірнеше рет ескерту жасады. Бірақ, ауылда ұлан-асыр той болып, көкпар ұйым­дастырылды. Құттықтайық деп бардым тойға, ас-ауқаттан алып, қайтуға ыңғай­ланып едім, соғыс арда­гері Рысбай Құдайберген деген ақсақал «Әбжан қайда?» деп мені іздеп жүр екен. Мені көріп жақындап, қолыма қамшысын ұстатып, «көкпарға қатыс, мін мына көк жорғаға» деді. Сондағы мені баласындай көріп, сенім арт­қаны екен. Ол кезде қазіргідей бар­лық жағдай жасал­маған ғой. Сол жылдағы бар қызық көкпар еді. Содан көкпардан бірнеше рет салым салып, жеңіске жеткеніміз бар. Бірақ ұзын құлақтан бас­шы­лыққа жеткен. Сонымен хатшы­лық жұмысты істемеймін деп әкімнің бетін қайтарған кезім де болды. Бірақ араға ұзақ уақыт өтпей қай­тадан жұмысқа оралуымды сұрап, шақырту жібергеннен ке­йін жұмысымды жалғастырдым. Анда-санда көкпарға да қатысып қоя­тыным тағы бар, – дейді ақсақал күліп.

Әр саланың өзіндік қыр-сыры бар екені белгілі. Оған жауап­кершілікпен қарау да өнер. Қазіргі таңда да дәріптеліп, жас шабандоздардың арасында көкпар ұйымдастырылып, бәйге өтетіні қазақы салтымызды жан­дандырудың бір бөлігі. Бұл, әрине, өткен кезеңнің бізге қал­дырған мұрасы. Осы ұлттық ойын­ның еш өзгеріссіз қалпында жетуіне Әбжан Оқасовтың да үлесі бары анық. Сексеннің төрінде болса да ба­қуатты ақсақал бір ұл, бір қызды жұбайы Сайлау Смағұловамен бірге тәрбиелеп өсірген. Бүгінде аяу­лы жарының өмірден озғанына 15 жылдың жүзі болыпты.

Хатшылық қызметте жүріп зей­нетке шыққан Әбжан Оқасов қазіргі таңда немере-шөберелерін бағып, аталық мейірімін төгуде. Еңбек пен ел қызметін үйлестіріп, ұлттық спортқа да ден қойған ардақты жан – ауылға сыйлы ақсақал.

Гүлсезім ЖАНСЕРІКҚЫЗЫ