Қарызды бермесем «круглый» екі болмақпын

Әжесі мен немересі әңгімелесіп отыр.

– Әже деймін, әже, пенсия алдың ба?

– Жоға, бүгін қай шислә?

– Жиырмасы ғой!

– Е, әлі бес күн бар пенсия алуға.

– Әже, пенсия алған соң, маған бұрынғыдан көптеу ақша бересің бе?

– Е, оны не қыласың, күнім?

– Әже-ау, мен «қораға» кіріп кеттім.

– Кімнің қорасына?

– Апайдың қорасына.

– Апайың кім, жарығым-ау? Мына көрші үй ма?

– Жоқ, өзіміздің апай.

– Өзіміздікі дегенің кім, мына өзіміздің қораға ма? Е, онда не бар екен?

– Онда көп нәрсе бар. Дәптер, ручка.

– Е, рөшке болса жарасы жеңіл екен.

– Одан басқа киім-кешек, сникерс, пирожки-мирожки. Кароче, онда бәрі бар.

– Сонда қанша берейін, құлыным?

– 3800 теңге берсең жетіп жатыр.

– Көтек, мұның көп қой, оның бәрін қайтпексің жарығым?

– Әже, тоқсанды қорытайын деп жатыр. Қарызды бермесем «круглый» екі болмақпын. Сондықтан беруге тура келеді.

С.СҰЛТАНҚЫЗЫ