Қашанда елге сыйлы қалпынан таймайтын әкеміздің ғұмыр жолы ұрпақтарына үлгі-өнеге. Соғыс жылдарында әкеміз пулеметші ротасының сарбазы болады. Аламесек ауылдық Кеңесінде дүниеге келген ол – майданда көрсеткен ерлігі үшін 1942 жылы «За Отвагу» медалімен наградталады. Әкемнің балалық шағы елдегі нәубет жылдары орын алған сыңдарлы кезеңмен тұспа-тұс келгені мәлім. Ардақты азамат Қырым маңайында болған шайқаста ауыр жарақаттанып, тұтқынға түседі. Біршама уақыт өткеннен кейін тұтқыннан қашып шығып, Чехославакия партизандары қатарына қосылады. Талай оқтың ортасынан аман шыққан әкем жанқиярлық ерлігі еленіп, «Ерлігі үшін» медалін иеленеді.

Әрине, әкемнің соғыс жылдарында табандылығымен танылған қайсарлығы бар мақтауға лайық. Әкем соғыстан кейінгі жылдары ұстаздық қызметте еңбек еткен. Сонымен бірге Ташкент қаласындағы екі жылдық ауыл шаруашылығы институтының агрономия мамандығы бойынша бітірген. Ол – 17 жыл бойы Қызылорда об­лыстық өсім­дік қорғау стан­ция­сының бас маманы болып қызмет атқар­ған. Ауыл шар­уа­шылығы са­ла­сындағы еңбегі орасан жанның ел есінде қалар­лық ілкімді істері бар­шылық. Үнемі ай­на­ласына ақыл-ке­ңесін айта жүретін арда азамат­тың еңбегі еленіп, 1960 жылы Мәскеу қаласындағы Бүкілодақтық ауыл шаруашылығы көр­месіне қатысқан. Зейнет де­малысына шығам дегенше, «Тереңөзек» күріш совхозында жұмысшы болып жұмыс жасағаны баршаға аян. Жеңіс күнінен арналған мерекелік медальдары кеудесінде жарқырап, көптеген «Құрмет грамотасымен», «Алғыс хатпен» марапатталған. Әкеміз негізгі жұмысымен қоса қолынан қаламы түспеген азамат ретінде елге белгілі. Сол кездегі «Еңбек туы» газетінің штаттан тыс тілшісі болған. Әкеміз 1982 жылы ауыр науқастан 62 жасында дүниеден озды.

Әрқашан оның ұрпақтары өшпес ерлігін еске алып, рухына тағзым ете береді.