Осындай асыл жан Әлима Сағынае­ва­ның балалары, туған-туыстары ға­на емес, көзі тірісінде араласқан бар­ша жан сағына еске алады, ол соған лайықты адам еді. Уақыт өтсе де, жүректегі жылу сөнбейді. Өткен өмірдің әр сәті – естелік, жақсыны уақыт ұмыттырмайды, керісінше қаді­рін арттырады.

Әлима Төлебайқызы 1949 жылы 20 қазанда Тереңөзек ауданының Шаған ауылында дүниеге келген. Өткен ғасырдың 40-шы жылдарының аяғы ауыр кезең еді. Ел соғыстың зардабынан есін енді жия бастаған. Күн көріс қиын, жұрттың жүзі жабырқау, бірақ адамдардың жүрегінде жылы­лық бар еді. Әлима апамыз да білімге құштар болды. 1956 жылы Қызылорда қаласындағы Ғани Мұратбаев атындағы мектеп-интернатында оқып, мектеп бітірген соң Алматы қаласындағы қаржы-несие тех­никумына оқуға түседі.

Әлиманың әкесі Төлебай Сағынай­ұлы ауылдық кеңестің кеңсесінде есеп­­ші болған, ал анасы Күлжан шаруа­­шылықтың ірі-қара фермасында сауыншы еді. Осынау тамаша отбасында өскен 4 қыз, 2 ұл түрлі маман­дықты таңдаса, біздің кейіп­керіміз әке жолын қуды. Ол есеп-қисаптың дәлдігін, тәртіптің қадірін бала кезінен көріп өсті. Әкесі үнемі: «Ең бастысы – өз ісіңді жете меңгеру және таза болу, қалғанының бәрі өз ретімен келеді» деп отыратын. Алғашқы еңбек жолын Тереңөзек кен­тіндегі мемлекеттік банктің аудандық филиалында қаржыгер болып бастады.

Қарапайым қызметтің өзінде ол үлкен жауапкершілікті сезінетін. Қағаз­ға түскен әрбір сан өмірдің ізі сияқты өрнектелетін. Әкесі секілді тынымсыз еңбек адамға бақыт сыйлайтынын түсінді. Күнделікті тірлікте иығына түскен жауапкершілік жүгін сезіне білді.

Иә, өмір осылай өзінің табиғи заңдылығымен, тіршілік қаракетімен өте берді. Әлима Төлебайқызы 1987-1989 жылдары қаржы-есеп орталығы банкісінде несие бөлімінің басшысы, 1989-1996 жылдар аралығында акцио­нерлік-коммерциялық агробанкі директорының орынбасары, 1996-2001 жылдары сол банкінің басшысы болып қызмет етті. Апамыз ең бас­тысы елге еңбек ету, өз еңбегіңмен, білім-біліктілігіңмен, ісіңмен халқыңа пайда тигізу деп білді. Бұл адам өмірінің мәнін арттыратын, өз балаларына ғана емес, өскелең ұрпаққа өнеге болатын қасиет.

Абзал жан қызмет барысында қатар құрбылары бүгінде ауданның абыз аналарына айналған Алмагүл Бақтиярова, Ұлмекен Жанәлиева, Гүлбар Әбілова, Әлия Төлеуова және Балшекер Өтегенова тағы басқа­ларымен сыйластық қарым-қатынаста болды. Көптеген шәкірттер тәрбиеледі. Олардың арасынан Ғалым Бакиров бүгінде аудан әкімдігінің бас есепшісі, Айгүл Хабиева Сырдария аудандық қазынашылық басқармасы басшысының орынбасары.

Әлима Төлебайқызы банкінің басшысы болып қиын уақытта жұмыс жасады. Алматы халық шаруа­шылығы институтын сырттай бітірген ол қаржылық операцияларды ғана емес, қаржы сая­сатын жақсы білетін тәжірибелі маман еді. Еліміз тәуелсіздік алған жыл­дары мемлекеттегі, қоғамдағы қиын­дықтарды еңсеруге бір адамдай атсалысты. Бұл орайда маман ретінде іскерлік, басшылық, жауап­кершілікпен қатар ақыл-парасат пен адамгершілік қасиеттің де орны ерекше. Себебі, қабілет пен біліктіліктің шынайы бағасын адамдық қасиет қана анықтайды. Жүрегінде ізгілік ұялаған жанның ісі де, сөзі де, қара­пайым адамдардың жағдайын жақсартуға арналады.

Бұл кісі 2001 жылдан өмірінің соңына дейін «Наурыз банктің» облыстық филиалында қарыздарды қайтару жөніндегі маман қызметін атқарды. Асыл жан 2002 жылдың 24 қаң­тарында 53 жасында ауыр дерттен өмірден озды.

Адам өмірі ұрпақ жалғастығымен құнды. Ізгі істері мен адал еңбек қызы мен ұлдарының бойында сақталып, сол арқылы екінші өмірі басталады. Әлима Төлебайқызы өмірлік жары Бақтияр Какпановпен 1976 жылы ота­сып, дүниеге бір қыз, екі ұл әкелген. Бақтияр әкеміз Тереңөзек кәсіптік-техникалық училищеде 40 жылдай уақыт еңбек еткен, директордың оқу-өндірістік орынбасары болған абзал жан еді. Қызы Ғалия Сырдария аудандық білім бөлімінде әдіскер, ұлы Нұрлан аудандық қаржы мекемесінде қаржыгер қызметін атқарса, Ержан Тереңөзек кенті әкімі қызметін абы­роймен атқаруда.

Адам өмірі жарық сәуле секілді, белгілі бір уақытта жарқырап көрініп, кейін көзден таса болады. Бірақ сол сәуле мүлдем сөнбейді, өмірде өз ізін қалдырады. Өмірден озған адамның жасаған ісі мен жақсылығы көз көр­гендердің есінде қалады.

Адам өмірінің мәні – ұзақ жасауда емес, артында жақсы ат қалдыруда. Кімде-кім өз ғұмырында адамдықты ту етсе, оның рухы мен өнегесі естелікке ай­налып, жүректерге жылулық бе­ре­­ді. Апамыз өмірден өткенімен, көңіл­де қалды, бұл – адам баласының мәңгілікке ұмтылған рухының көрінісі.