Ананың соңғы хаты…
-Онда еденді жөндесеңші! Әкеңе де айтып едім, ол да қозғалмады…
-Жарайды, жарайды. Ертең жөндеймін. Тек жатшы.
ТАҢ АТТЫ.
-Балам, түнде не деп уәде бердің?
-Жерге төсейтін ағаш керек қой? Ертең Сержанға айтып, соның көлігімен алып келермін. Рас айтам.
ЕРТЕСІ.
-Мам, мен қонаққа баратын ем, келесі апта міндетті түрде жөндеймін. Келістік пе?
Бір АПТА өтті.
-Балам, мен ағаштарды алып қойдым, сарайда тұр. Өтінем, еденді жөндеші.
-Сатып алдың ба? Жеткізгені үшін де төлеген шығарсың! Шығынданып…
-Бәрібір емес пе? Бастысы…
-Айтып ем ғой, Сержан екеуміз әкеліп жөндейміз деп! Қартайғанда адамның бала сияқты боп кететіні рас екен-ау!
ЕКІ ЖЫЛ өтті.
-Мам, түннің бір уағына дейін не істеп жүрсің? Жатсаңшы. Еденнің дыбысынан бала оянатын болды ғой!
-…
5 жылдан кейін анасы өмірден өтеді.
Ата-анадан ұлға мұраға қара шаңырақ қалды. Үй құжатының бірінші бетіне анасы:
-Әке, ағаш алу керек қой? Мен ертең әкелейін,-деді ұлы ілесе..
-Керек емес. Әжең неше жыл бұрын әкеп қойған… Одан бері 30 жылдай өтті-ау. Со күйі қозғалмай тұр, жүрші, дәл қазір кірісейік. Әйтпесе қалып қояр.
Әкесі мен ұлы құралдарын алып, ескі ағаш еденді ауыстыра бастады.
-Мәссаған! Әке, мынаны қара!-деп ұлы еден астынан қоңыр сөмке тауып шықты.
Үйдегілер үлкен ұлдың жанына жиналып, сөмкені ашқанша тағатсызданды.Қызық қой енді не бары ішінде.
“Балам, ағам екі жыл бұрын қайтқанда маған үйін тастап кеткен. Мен сатып, ақшасын саған және ұрпағыңа мұра етемін!
Сөзімді екі етпей еденді жөндегеніңе раxмет, ұлым!
Енді жап-жаңа үй алып, аяғыңа тұра аласың! Сені жақсы көрем! Сәлеммен: анаң”,-депті xатында.
https://elana.kz/