Ел Тәуелсіздігін білдіретін ең басты белгі – мем­ле­кет­­тік рәміздер. Себебі, әлемде азаттыққа қолы жетпей, шекарасын бекітіп, туын желбірете алмай, гимнін кеу­десіне қойып, қастер тұтып шырқай алмай жүрген ұлт­тар жетерлік. Мемлекеттің басты құжаты болған рәміздерді егемендік декларациясы деуіміздің себебі де осы.

Тарихқа ден қойсақ, 1990 жылы 25 қазанда Қазақ ССР Жоғарғы советінің қаулысымен «Қазақ Советтік Социа­листік республикасының Мемлекеттік егемендігі туралы дек­ларациясы» қабылданып, тарихи құжатқа қол қойылды. 17 тармақтан құрылып, мемлекеттің негізгі нышаны мен заңдылықтарын айқындап берген құжаттың 16-тар­мағында «Қазақ ССР мемлекеттік егемендігінің символдары – герб, жалау, гимн – қасиетті болып табылады және оларды қорлаудың қандайы болса да заңмен жазаланады» деп бекітілді. Атқарылған жұмыстардың нәтижесінде Тәуелсіздік нышандары бірауыздан мақұлданып, қа­был­данды. 4 маусымда Жоғарғы кеңестің мәжі­лісінде Мемлекеттік Ту мен Елтаңбаға қатысты депутаттар тарапынан әрқилы пікір орын алған талқылау өтті. Сонда Елтаңба бойынша екінші дауыс беру қорытындысы бойынша 238 депутат жақтап дауыс беріп, Елтаңбамыз қабылданса, мемлекеттік Ту да солай бірауыздан мақұлданып, ресми қолданысқа енді. Ал бұл кезде Әнұранның сөзі мен әні нақты қабылданбаған еді. Жоғарғы Кеңестің депутаттары Ән­ұран­ның сө­зіне бай­ланысты конкурс жалғасатынын айтып, келісімге келген. Қаулы ресми түрде күшіне енгеннен кейін 6 маусым күні Алматы қаласындағы Абай атындағы опера және балет театрының үлкен залында тәуелсіз еліміздің тұңғыш мем­ле­кеттік рәміз­де­рі­нің тұсау­ке­сері салтанатты түрде өткізіліп, рәміз авторлары бұл жиынға қатысқан. ҚР Қорғаныс министрінің бұйрығымен Қазақстан Республикасының Жоғарғы Кеңесі тәуелсіз мемлекеттің жаңа символдарын қабылдап, Президент резиденциясының Жоғарғы Кеңес үйінің төбелеріне мем­ле­­­кет­­­тік Туды көтерген сәтте 21 рет зеңбірек оғы атылып, мереке соңы отшашуға ұласқан. Ал мемлекеттік Әнұранның сөзі мен әнін нақтылау үшін арнайы құрылған топ үздіксіз жұмыс жасаған. Қанша нұсқа сарапқа салынып, 11 желтоқсан күні «ҚР мемлекеттік Гимні туралы» заңға қол қойылған. Ал 2006 жылы қазіргі Әнұран «Менің Қазақстаным» әні Пар­ламентте бекітіліп, гимннің жаңа нұс­қа­сы қолданысқа енді.

Бұның бәрін не үшін айтып отырмыз? Ең алдымен, оқырманға нақты тарихи ақпарат беріп, мемлекеттік рәміздердің қалай қабылданғаны жөнінде қысқаша ақ­парат беріп өтуді жөн санадық. Сондай-ақ жас ұрпаққа, келешек буынға ұлттық құндылығымызды дәріптеуді мақсат еттік. Қарап тұрсаңыз, ел егемендігінен хабар беретін мемлекеттік рәміздерге жету де, оны қабылдау да оңай жұмыс болмағаны анық. Соншалық еңбекпен қол жеткен елдік туын, елдіктің асқақ өлеңін қастерлеу, құрметтеу – бүгінгі күннің ғана емес, әр кезеңнің нақты талабы екенін айтып өту орынды.

Бүгінгі таңда кейбір жағдайға қарап «Рәміздерімізге лайықты құрмет көрсетіліп жүр ме? деген ойға қаламыз. Байрақты бәсекелерде Әнұранның қате қойылып, ел аза­маттарының мәтінді жатқа білмей жатуы мен көк Туымыздың басбұзарлардың қорлығына қалып, мазақ болған жағдай да кездесіп жатты. Тәуелсіздігіміздің нышанын қорлатып қоюға жол жоқ. Әрбір ел азаматы Тәуел­сіздігімізді қастерлеп, ұлттық құндылығымызды көзінің қарашығындай сақтауға міндетті.

Тағы бір айта кететін жайт, жаңа Қазақстанның жаңа Елтаңбасы жайы. Бұл туралы мәселені Мемлекет басшысы биыл Атырауда өткен Ұлттық құрылтайда сөз еткен болатын. Қасым-Жомарт Тоқаевтың Елтаңбаны өзгерту идеясын «Amanat» партиясының депутаттары қолдады. Олар жаңа Елтаңбаны талқылау үшін алаң құрып, орақ пен балғаның орнына Мемлекеттік рәмізге «шаңырақ» қоюды ұсынды. Алайда елдегі жағдайларға орай бұл іс кейінге қалдырылды. Не десек те, тарихи маңызды шешім ел мен халық пікіріне сүйене отырып қабылданатын болады. Бұл – уақыттың еншісіндегі шаруа. Ал бабаларымыз бағдар тұтқан азаттыққа адалдық таныту – кешегі күннің, бүгін мен болашақтың парызы.